Drug Church – Cheer (2018)
Cheer is na Paul Walker uit 2012 en Hit Your Head uit 2015 alweer het derde album van de grungy hardcore band rondom zanger Patrick Kindlon. Verder lezen
hardcore
Modern Life is War – Fever Hunting (2013)
Bands als Touché Amoré, Defeater en La Dispute maken goede sier met de stijl die Modern Life is War geperfectioneerd heeft, maar de meesters zelf stonden alweer jaren op non-actief. Groot was dan ook mijn vreugde toen de Modern Life is War reünie werd aangekondigd. Niet alleen gaat de band weer op tournee, maar ze hebben ook een nieuwe plaat gemaakt in dezelfde bezetting als hun doorbraakplaat Witness. Verder lezen
Dillinger Escape Plan – One of us is the Killer (2013)
Vanaf hun Irony is Dead E.P. met gastvocalen van Mike Patton ben ik al behoorlijk gecharmeerd van het eclectische hardcore gezelschap The Dillinger Escape Plan. Elke plaat die ze daarna afgeleverd hebben met de inmiddels vast tot de band toegetreden Greg Puciato achter de microfoon was weer anders dan de vorige en ook One of Us is The Killer is daarop geen uitzondering. Verder lezen
Every Time I Die – Ex Lives (2012)
De vorige plaat New Junk Aesthetic was op zich niet slecht, maar niet bepaald memorabel. Alleen met heel veel moeite kan ik me songtitels en gitaarriedeltjes voor de geest halen. Op Every Time I Die's zesde werkstuk Ex Lives herpakken ze zichzelf en doen ze gelukkig weer mee met de bovenklasse. Verder lezen
Star Fucking Hipsters – From the Dumpster to the Grave (2011)
Ondanks de geniale bandnaam konden de vorige twee platen mij niet bepaald bekoren. Naast No Gods No Managers, het meesterwerk van Choking Victim (een van de vorige bands van zanger/gitarist STZA) staken de prestaties van de sterneukende hipperds maar bleek af. Verder lezen